Overslaan en naar de inhoud gaan

Wat als iemand bevriend met me wil zijn, maar ik dat niet wil?

“Ze plakt zo aan ons!”

“We willen haar niet uitsluiten, maar we vinden haar helemaal niet leuk.”

“De anderen zullen zeggen dat we hem pesten als we hem uitsluiten.”

“Ik ben bang dat ze gekwetst zal zijn.”

“Hij heeft niemand anders.”

Het is écht een moeilijke situatie. Iemand wil met jou of met jullie bevriend zijn. Maar jullie voelen de klik niet. Vinden haar een beetje -of zelfs heel erg- vervelend, dat meisje dat er altijd bij komt staan. Jullie willen ook niet onvriendelijk zijn. Of die persoon kwetsen. Je begrijpt wel dat het niet fijn is om alleen te staan … 

Wat moet je doen? Of beter: Wat is het juiste om te doen? Er is in dit soort situaties geen oplossing die iedereen blij zal maken. Ofwel voel jij je geërgerd omdat je tegen je zin met iemand moet optrekken. Ofwel is de ander verdrietig of gekwetst of staat ze alleen. We noemen dit een ethisch dilemma.  

Mogelijkheden die je kan overwegen zijn: 

  • Je probeert zoveel mogelijk uit haar buurt te blijven. Als ze je niet opmerkt, komt ze misschien niet bij je staan? Wel lastig! Dan ben je nooit echt op je gemak … 

  • Ah! Laat haar maar meedoen. Zo ontzettend stoort het je niet. Misschien vindt ze op een dag wel een andere vriendin.  

  • Misschien kan jij haar in contact brengen met iemand die beter bij haar past? Iemand die in hetzelfde geïnteresseerd is, of een beetje op haar lijkt? Dat zou wel mooi zijn … maar de kans is natuurlijk klein dat er net zo iemand rondloopt. Dan waren ze waarschijnlijk al vrienden geworden. 

  • De harde manier: “Het spijt ons, maar we willen graag met ons tweetjes optrekken. Hopelijk kan je met iemand anders vrienden worden?”. Dat is wel kwetsend. En misschien geven anderen er commentaar op. Maar het is duidelijk. En je kan het ook vriendelijk zeggen

twijfel_Awel
  • De ‘verborgen’ manier. Je laat haar meedoen, maar je laat ook merken dat het tegen je zin is. Je jaagt haar weg met je onvriendelijkheid. De ‘verborgen manier’ wordt vaak gebruikt want niemand wijst graag af. Maar we willen niettemin aanraden om een andere manier te gebruiken. Dit meisje zal zich toch afgewezen voelen. En daarbij zal ze ook in de war geraken. Ze zal niet goed weten of ze er nu wel of niet bij hoort. En misschien beginnen piekeren. Dan is het beter om duidelijk te zijn en eventueel de harde manier te gebruiken.
  • De iets-er-tussenin-manier: “In de voormiddag kunnen we samen spelen, maar in de namiddag willen wij graag met zijn tweetjes zijn.” 

  • Je kan ook de hulp van iemand anders inroepen bij dit probleem, bijvoorbeeld van een oudere broer of zus. Of misschien kan een leerkracht die jongere wel opvangen en helpen om vrienden te maken? 

We hebben het hier over een meisje, maar het kan ook over een jongen gaan. 

Nog een vraag?

Meer informatie