Overslaan en naar de inhoud gaan

Moet ik mezelf zijn of moet ik me aanpassen om erbij te horen?

Beide. En dat is niet gemakkelijk! 

Als jongere, ben je nog volop op zoek naar wie je bent, wie je graag wil zijn, wat je wel en niet wilt in het leven, achter welke ideeën en opvattingen je wel en niet kan staan, bij wie je wel en niet wilt horen …  

Dát ontdekken, dat kan je niet op je eentje. Daar heb je anderen bij nodig.  

Stel je voor dat alle mensen op de wereld hetzelfde bruine haar hebben. Wat doet bruin haar er dan nog toe? Bruin haar wordt pas interessant, wordt pas opgemerkt, als er ook zwart haar is, en ros en blond…

Zo gaat het ook met ‘jou’, ‘jezelf’ … Je merkt je eigenschappen, voorkeuren, ‘wie jij bent’ … pas op door te ervaren dat andere mensen andere eigenschappen, andere voorkeuren enz. hebben.  

Je dacht dat iedereen graag op café ging. Maar nu het eindelijk mag van je ouders, zegt je vriendin dat ze niet meegaat. “Geen zin in.”, zegt ze. Jij zou wel iedere dag willen gaan!

Die anderen, bijvoorbeeld je vrienden, merken ook verschillen op en vertellen je daarmee iets over wie jij bent.  

“Jij moet echt meedoen aan The Voice! Niemand van ons kan zo goed zingen als jij”

“Jij wordt altijd zo snel boos!”

Niet dat ze het altijd bij het rechte eind hebben! Maar ze vormen mee het beeld in je hoofd van wie jij denkt te zijn. 

Mensen willen heel graag zichzelf kunnen zijn, hun eigen ding doen, hun eigen ideeën volgen … Autonomie, zeg maar, is belangrijk voor mensen. Dat verlangen naar zelfstandigheid helpt je om los te komen van thuis en de wijde wereld in te trekken, van alles te ontdekken over jezelf en de wereld. 

Maar tegelijk willen mensen er ook heel graag bij horen. Mensen hebben een ontzettende nood aan verbinding met andere mensen. Dat zit er bij ons ingebakken omdat mensen niet kunnen overleven zonder de hulp van anderen. Bedenk maar eens hoe hulpeloos een kleine baby is! Of hoe de mens, in de oertijd, al snel opgepeuzeld werd door een wild dier, of verhongerde of stierf van de kou als hij er alleen voor stond. Al ben je geen baby meer en al ligt de oertijd ver achter je, toch blijven ook vandaag voor jou anderen onmisbaar. En dat geldt zeker voor je leeftijdsgenoten, voor je vrienden. 

De ‘nood om jezelf te zijn’ en de ‘nood om erbij te horen’ komen regelmatig met elkaar in conflict. In een groep kan je niet zomaar voortdurend je eigen ding doen, je eigen wil opdringen … Je moet rekening houden met anderen. Anders word je afgestraft, misschien uitgesloten … Dus ja, je moet je een beetje aanpassen

Maar het mag ook niet te veel zijn. Als je jezelf ‘geweld’ aan doet om erbij te horen dan klopt het niet meer. Je moet jezelf voldoende blijven herkennen, je moet je voldoende goed voelen bij de dingen die je doet en die van je gevraagd worden. Het kan dat je vrienden je net leren wat je niet wil, wat je niet wil zijn, waar je niet bij wilt horen.  

Je trekt op met de populaire meisjes van je klas. Maar je voelt je niet echt goed in je vel bij hen. Er zit niet echt iemand bij met wie je een goed gesprek kan hebben. Soms doen ze ook een beetje gemeen tegen een meisje uit je klas omdat ze niet de juiste kleren draagt. Jij schaamt je dan dat je erbij staat. Je zou liever niet meer met hen optrekken, maar je bent bang dat je dan alleen staat. Of dat ze jou gaan pesten.

Dan is het beter om op zoek te gaan naar andere mensen bij wie je je beter voelt. Lees hoe je nieuwe vrienden maakt.

twijfel_Awel

Als je twijfelt of je meer jezelf moet zijn of je net meer moet aanpassen, vraag dan eens aan iemand die jij vertrouwt wat hij of zij ervan vindt. 

Nog een vraag?

Meer informatie