Ik ben geen psycholoog, en het is moeilijk om te zeggen of je echt depressief bent. Maar dat maakt eigenlijk niet uit, als je je niet gelukkig voelt moet er een oplossing komen.
Iedereen heeft momenten dat ze niet gelukkig zijn, en het is goed dat je om hulp komt vragen.
Als het echt heftig is, kan je altijd naar een psycholoog gaan, dit is geen schande, het helpt wel echt ze helpen jou gewoon mee naar oplossingen zoeken.
Ik ben laatst ook een tijd verdrietig geweest, het eerste wat je moet doen is zoeken wat de oorzaak is, en dit is zeker niet de gemakkelijkste stap. Vaak denk je aan andere dingen dan het echt is, maar dan ga je gewoon opnieuw op zoek. Dit is niet altijd 1 oorzaak, een tip: zoek wat er mist in je leven. Bij mij was dit sociaal contact, dit kan ook voor jou. Daar ga je zelf moeten achterkomen.
Eens dat je denkt te weten wat de oorzaak is, doe je gewoon wat het beste voelt voor jou om dit op te lossen.
Weet gewoon dat er een einde aan komt, je kan niet zeggen wanneer, maar er komt een moment dat je terug gelukkig bent, vertrouw me.

Heyhoi!

Ik merk in je bericht dat je je heel slecht voelt. Iedereen heeft wel eens een mindere periode, maar wanneer je je dagen aan een stuk rot voelt, kan dat al eens op je schouders beginnen wegen. Heb je een idee hoe het komt dat je je zo leeg voelt vanbinnen?
Niemand verdient het om zich zo te voelen, ook jij niet. Ik lees in je bericht dat erover praten niet helpt. Zijn er andere dingen die wel helpen? Misschien je gevoelens uiten op een creatieve manier zoals tekenen of schrijven. Misschien wat afleiding zoeken door te sporten of een wandeling te maken?
Aan je bericht te zien, krijg ik het gevoel dat je wel eens denkt aan zelfmoord. Weet dat zelfmoord definitief is. Niemand weet wat er na de dood komt. Maar kun je 100% zeker zijn dat er geen mooie momenten meer komen in je leven? Probeer niet te blijven zitten met die donkere gedachten. Ook al vind je het moeilijk, praat erover met iemand die je vertrouwt.
Misschien kun je ook eens een kijkje nemen op deze sites:
https://www.preventiezelfdoding.be/?f=zml
https://www.noknok.be/

Heel veel liefs,
J-Awel

hey
wat jammer om te horen dat je het leven niet meer zie zitten
iedereen heeft wel al eens een minder moeilijke periode
je zegt dat praten niet helpt maar misschien kan je jou verdriet en gedachten waar je mee zit neer te schrijven in een dagboek of op een bladpapier
misschien kan je eens denken vanwaar kan ik gelukkig zijn het moet niet grote dingen zijn
bevoorbeeld tips om stilaan gelukkig te zijn

ik wordt gelukkig want de zon schijnt
ik wordt gelukkig als ik een berichtje krijg van een vriendin/vriend
ik wordt gelukkig van favoriete muziek
ik wort gelukkig als mijn favoriete serie of film op komt
ik wordt gelukkig van als ik kan afspreken bij vriendin/vriend
ik wordt gelukkig als ik een goed rapport heb
ik wordt gelukkig als ik nieuwe kleren heb
heb je misschien ook dromen die je hebt die je graag zou willen waar maken in je leven dat kan ook al helpen om je beter te doen voelen

hoi hoi,
Dit is voor mij heel herkenbaar, ik heb een tijdje ook zo'n periode gehad en als ik er met iemand over praatte zeiden ze je moet je niet zo aanstellen. Wat voor mij heel erg hielp is positiviteit opzoeken dat kan van alles zijn, ik was eerst ook niet gelovig en je moet natuurlijk zelf weten waar je in gelooft en waar jij je fijner bij voelt maar ik ben toen een tijdje gaan bidden en ik merkte dat het toen veel beter met mij ging (nogmaals dat is je eigen keus)

Ik hoop echt voor je dat het snel beter gaat en dat je super gelukkig bent. Geef nooit op want ik weet dat je sterk bent❤

hey
echt jammer...
weten je ouders dat je het moeilijk hebt? (geen verplichting om het te zeggen)
Of heb je een psycholoog?
Ik weet zeker dat je geen slechte dochter,vriendin.... bent!
Ik heb ook al helemaal hetzelfde gehad als jij (ik wist ook niet of ik het een depressie kon noemen of niet). Wat MIJ geholpen heeft is mijn idolen (misschien kan je er 1tje zoeken of een paar :) )
Groetjes
Hete Simba!

Lieve anoniem

Je bent zoveel waard! het is nu moeilijk en dat is oke. Ik hoop vooral dat je iemand hebt dat jou een beetje begrijpt waarmee je kan praten. Praten helpt misschien niet onmiddelijk, maar het gaat ook over het verwerken van de gebeurtenissen en de emoties die erbij horen. Dat zijn dingen die je niet onmiddelijk opgelost krijgt. Neem vooral de ruimte die je nodig hebt en wees lief voor jezelf. Het gaat goed komen, blijven vechten. Je tranen mogen bestaan en er zijn, je gevoelens ook. Het komt echt goed.