Hey vandaag had ik een gekke mental breakdown dus waarom niet hier mijn verhaaltje delen. Dit is een moeilijke onderwerp, ik heb nog nooit hierover gepraat met iemand zelfs niet met mijn psycholoog. De reden is omdat ik begin metteen te huilen, erover schrijven is zelfs heel moeilijk. De verhaal is heel simpel toen ik 12 was ofzo zette ik mijn muziek heel luid om stoer te doen. Ik kreeg tinnitus en het is nooit meer voor een second weg gegaan. Nu ben ik 22, na 10 jaar kan ik er nog steeds niet mee om. Het heeft voor mij mijn leven verpest ik kan van niets echt genieten omdat de tinnitus er altijd is en als ik erover nadenk wordt ik depressief. Ik denk wat me meer droevig maakt is dat ik weet dat ik dit niet meer zo lang ga kunnen volhouden. Ik ga op een dag mijn leven moeten beëindigen, door mijn eigen schuld, een domme fout. Ik zou het niet willen doen maar ik ga dit niet lang kunnen volhouden. Volgende maand ga ik naar een Keel-neus-oorarts om te zien als ik een goeie oor apparaat kan krijgen maar ik heb geen hoop dat het zal helpen. Anders was ik al vroeger gegaan en het gaat ook moeilijk zijn om niet als een klein kindje te huilen. Maar goed ik zal mijn best doen om nog van mijn leven iets goeds te maken voordat ik mijn geduld helemaal verlies.