Dag zoekende Mamba
Heel erg knap van jou dat je op het forum komt en om hulp vraagt! Ik begrijp dat je het moeilijk vindt om naar een psycholoog te gaan, aangezien dat net je probleem is; interageren/communiceren met vreemden.
-
Sociale angststoornis is inderdaad iets waar je een diagnose voor kan krijgen, dan moet je aan een aantal kenmerken voldoen.
Introvert zijn is geen stoornis, dat is een karaktereigenschap. Het betekent dat jij oplaadt van alleen te zijn, en dat je heel veel energie kwijtraakt door bij anderen te zijn. Introvert zijn is niet slecht. Je hoeft dit niet te veranderen. Meer zelfs: dit kan je niet veranderen. Het is gewoon een deel van jou.
-
Ik denk wel dat je het introverte en de angst wat met elkaar aan het verwarren bent. Introverte mensen kunnen ook genieten van communiceren. Die hebben bijvoorbeeld wel liever één op één gesprekken (dus een gesprek met maar 1 andere persoon) in de plaats van met een groep mensen. Introverte mensen maken meestal geen deel uit van de populaire groep op school, en hebben meestal niet zoveel vrienden. Maar de vriendschappen die ze hebben, zijn meestal wel veel hechter. Want ze spenderen meer tijd met dezelfde persoon, wat ervoor zorgt dat je een veel diepere vriendschap hebt.

-
Ik ga je wat inzicht proberen doen krijgen in wat er gebeurt. Je bent 13 jaar en een meisje, dat betekent dat je in de puberteit zit. In de puberteit wordt je je extra bewust van jezelf. Je let dus extreem op wat je zegt en doet en hoe je eruitziet. Dat is super normaal; en geloof me, daar heeft iédereen ooit in mindere of meerdere mate last van. Ook de mensen op school waarvan jij denkt dat ze daar helemaal niet mee zitten, zijn ook wel eens onzeker over zichzelf.
-
Het is dus normaal om je bewust te zijn van jezelf en om je onzeker te voelen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat dit zo erg wordt dat je zo bezig bent met hoe je overkomt bij anderen, dat je er echt angst/stress/paniek door creëert.
-
Het lijkt alsof jij er wel zo mee bezig bent dat het jou echt tegenhoudt. Je bent de hele tijd bezig met wat anderen over jou denken, en bent bang dat anderen jou in de gaten houden en elke 'misstap' die je zou kunnen zetten registreren. Misschien ben je ook bang dat ze daar dan iets van zouden zeggen tegen anderen ofzo.
-
Je moet echt weten dat mensen eigenlijk niet zo extreem bezig zijn met anderen. Iederen is bezig met zichzelf. Het kan zijn dat ze eens naar jou kijken, maar dit betekent echt niet dat ze in hun hoofd dan de hele tijd aan het kijken zijn naar wat je doet en jou aan het veroordelen zijn ofzo.
-
Het zal inderdaad wel eens voorvallen dat iemand jou ziet en iets over jou denkt. En als we daar heel eerlijk in zijn, dan doen we dat allemaal: conclusies trekken en vooroordelen hebben over anderen. Dat gebeurt automatisch. En daar is écht niets mis mee. Zélfs als mensen iets over jou denken, dan nog is dit niét levensbedreigend. Zélfs als mensen letten op wat je doet, dan nog betekent dit niet dat je iets verkeerd doet of dat je je anders moet gaan gedragen.
-
Het lijkt me inderdaad vervelend dat je die druk ervaart. Weet dus dat het niet altijd zo is dat mensen jou écht onder druk zetten. Maar dat het ook komt omdat jij onzeker bent over jezélf. Je weet nog niet goed wie je bent, en zoekt bevestiging bij anderen of je wel oké bent. Dat is dus een heel normaal iets in de puberteit.
-
Om hier mee om te gaan is het belangrijk dat je als introvert persoon minstens 1, liefst een paar mensen hebt me wie je goed kan praten. Dat je zo'n hechte vriendschap zoekt. Is er zo iemand in je klas waarmee je al wat bevriend bent?

Hoi Zoekende Mamba

De anoniem van hierboven heeft je hopelijk al wat verder kunnen helpen. Ik wil er nog een paar dingen aan toevoegen.

Dat je wilt dat er dingen veranderen is de eerste stap. Ik zal je al zeggen dat het niet direct zal gaan en dat daar ook tijd voor nodig is.

Als je weer door een ruimte moet met verschillende personenn en je hebt het gevoel dat ze allemaal naar jou aan het kijken zijn, weet dat dit gevoel haast altijd fout is.
Probeer dan eens de gedachtengang te maken, wat jij zou doen als er iemand passeert.
In verschillende gevallen zul je waarschijnlijk niet beseft hebben dat ze gepasseerd zijn en die andere gevallen vergeet je waarschijnlijk ook wel rap.
Ik weet dat dit misschien niet simpel is, maar probeer dat toch ergens in je achterhoofd te houden.
Het is ook niet dat het direct werk ofzo, maar soms kan het ergens wel een gerustelling geven.

Bij angst weet je niet altijd goed de oorzaak en soms is dat complex, het is dan ook geen schande om hulp te vragen. Het kan zijn dat je schrik hebt voor een psycholoog, maar dat is echt niet nodig. Een psycholoog begrijpt ook wel dat het niet altijd even makkelijk is om te praten met iemand die je niet echt kent. Je kan het ook altijd uitschrijven en dat dan tonen.
Je hoeft niet naar een psycholoog te gaan als je niet wil, maar als je denkt dat het echt nodig is, twijfel dan zeker niet.

Het is niet omdat je introvert bent dat je geen vrienden hebt of alleen op de speelplaats staat.
Je hebt daar natuurlijk ook verschillen in, maar het is eerder wat anoniem hier boven al zei.

Als je hier echt ongeluk van wordt, kan het helpen om iemand in vertrouwen te nemen. Het kan zijn dat je hier stress voor hebt, dat begrijp ik best, maar probeer je daar over te zetten. Je kan bijvoorbeeld alles op een briefje schrijven en dat dan ergens leggen, zodat die persoon het kan vinden. Als je het lastig vindt om het te vertellen, kan je het ook in kleine stukjes doen.

De manier waarop ik het schrijf lijkt het misschien dat het simpel is, maar ik besef heus wel dat dat voor jou niet het geval is. Daarom kan het helpen om hulp te zoeken, maar het is leuk dat je het op jezelf probeert. Als je graag op jouw manier aan jezelf werkt, zou je eventueel NokNok kunnen proberen. Ik weet niet of het helpt, maar eens proberen kan nooit kwaad, denk ik dan...

Veel liefs
Anoniem