hoi,
je moet er vooral zelf beslissen, ik vind dat je wel uit genoeg bent.
Je mama moet het ook deels met je eens zijn, dus ga eens met haar praten.
gr.
babbelende merel

Kun je erover praten met een leerkracht, of andere volwassenen?
Het spijt me dat ik je niet meer kan helpen, ik hoop dat het lukt <3

hey hey,
als je er echt zeker van bent moet je het gewoon zeggen tegen je mama.
Zet je hele gezin neer en praat er open over. mss heeft ze een reden waarom ze zo lang wilt wachten.
Als iedereen naar elkaar luistert kun je het bespreken en mss een akkoord sluiten.

Veel succes x

Hé, ik heb je post gelezen. Ik vind dit heel erg voor jou. Ik wist niet dat wettelijk gezien zo in elkaar zit. Hoe vroeger je start met remmers, hoe vrouwelijker je stem zal zijn, hoe minder gespierd, vrouwelijker gezicht, etc. Ik vind dat je mama niks mag zeggen over een .
'beter resultaat van je vaginaplastiek als je piemel niet groeit' ... Dat is inderdaad niet waar. Rond je 15 jaar zit je op je testosteronpiek, dus het zou ideaal zijn mocht je binnenkort de remmers krijgen. Wat fijn dat je je papa aan jouw zeide hebt. Gaat je mama mee naar de gesprekken bij de psycholoog? Kan je je papa eventueel een afspraak laten maken bij de huisarts of een dokter gespecialiseerd in transgenderzorg, zodat zij met je mama in gesprek kunnen gaan. Dit gaat om jouw geluk! Jij hebt recht op jouw eigen geslacht, en dus recht op die remmers. Je mama is waarschijnlijk zo weerbarstig omdat ze niet goed aan het idee kan wennen, bang is van andermans mening, etc. En dat is begrijpelijk, maar het is onnodig. Ze ziet nog niet in dat dít jouw enige weg naar geluk is. Het doel in het leven is worden wie je wil zijn! Hopelijk verandert je mama binnenkort langzaam aan van mening en kan je starten met je behandeling. Google eens 'Genderteam UZ Gent'. Daar staat veel info, laat het misschien ook eens aan je papa zien. Veel succes en veel geluk toegewenst.

Heyy, moedig van je! Blijf doorzetten No matter what! Jammer van je moeder.. het enige advies dat ik kan geven is eens rustig met elkaar babbelen en uitleggen dat dit heel veel voor je betekend. Ik snap dat je bang bent maar je bent heel dapper xx

Heyy! Mss moet je in stapjes met je mama praten. Bijvoorbeeld door eens met haar een romantische film te kijken en dan te zeggen dat je je afvraagt hoe het zou voelen om ook een jurk te kunnen dragen enzo. Begrijp je me? Zo maak je haar duidelijk dat je echt een meisje wilt worden en er op normale momenten aan denkt. Als je zoiets na een tijd vaker gaat doen, zal ze hopelijk inzien dat het echt belangrijk is. Je moet jezelf altijd kunnen zijn. Ik ben trots dat je al durft toe te geven dat je trans bent, en ik hoop dat je een mooie vrouw mag worden met een fijn leven. Veel succes, Smeltende Godin

hey,
voor je mama is dit waarschijnlijk ook niet makkelijk. Ze heeft een zoon ter wereld gebracht en ze wil een zoon zien opgroeien. Vraag eens aan je mama waarom ze er tegen is. En zorg dat ze geen vage argumenten zegt, zoals: omdat ik het wil, daarom, ...
Misschien is ze bang dat je de verkeerde beslissing maakt, er later spijt van gaat hebben. Of is ze bang dat je word nagekeken op straat. En dan je gepest en uitgelachen gaat worden.
Als je alle argumenten van je mama hebt, ga je tegen-argumenten zeggen. Doe dit rustig en verhef je stem niet. Probeer haar duidelijk te maken dat dit echt is wat je wilt.
Als ze half heeft toegestemd, geef haar dan wat info. Zoals dat gaat er gebeuren. Vertel dit wel niet te leguber. Zeg bv niet: "Dan snijden ze mijn penis eraf". Maar zeg eerder: "de volgende fase is dat ze mijn lichaam ook vrouwelijk maken, dit gaan ze rustig en correct doen"
Je mama is misschien bang. Bang dat haar kleine zoon een dochter word met een mislukt vrouwenlichaam. Bang dat je na afloop spijt ga hebben. Laat haar ook foto's zien van transgenders. Dan weet ze dat het goedkomt.
Praat er met haar over. Als dit niet lukt ga dan naar de psychologe en vraag aan haar/hem hoe je dit kan doen. Zij/hij zal meer mensenkennis hebben. Misschien kan je op een manier er toch voor zorgen dat énkel je papa dit moet ondertekenen. Of misschien kan de psychologe je mama op gesprek nemen en eens praten.
Veel suc6
groetjes
S.K.

heyhey,
Nu, ik weet niet veel over trans meisjes maar ik ben al blij dat je al een paar stappen hebt gezet! Ik zelf ben lesbish dus ik versta dat sommigen er niet mee accoord gaan. Maar je eigen moeder? Dat vind ik erg! Ik vind dat je ala moeder moet zorgen voor je kind, jongen, meisje, gay, trans,... maakt ni uit! Ik weet niet of je het al eens hebt gedaan of als je het durft maarmisschien kan je eens vragen waarom ze het niet wilt. Als ze dan niet reageert of reageert met een stom antwoord zoals " omdat ik het niet wil" dan weet ik niet wat je verder kunt doen...
sterkte nog verder en ik hoop dat je transformatie gaat lukken!
groetjes Strawberry Cow

hey
Je zit denk ik in een rot situatie
Maar als je het echt wilt doen moet je dt tegen je mama uitleggen
dat je je in een jongenslichaam niet zoo goed voelt
maar het belangrijkste wat je moet doen is je HART volgen
nog veel succes

hey,
Ik heb begrepen dat je mama liever heeft dat je bij je eigen geslacht blijft... en ik snap echt dat dit heel kak voor je moet zijn. Je vader steut je hier in en je mama wilt het eigenlijk niet... Maar misschien heeft je mama hier wel degeljk een reden voor... zo kan ze misschien bang zijn over je toekomst; 'gaat men kind nu op jongens of meisjes vallen?' en nog van die vragen die in haar hoofd kunnen dwalen.. en misschien een vraag voor jou waar jij is kan over denken, waarom wil je een meisje worden? Niet dat het erg ofzo is maar wil je het om te willen of zit hier echt een reden achter? Je bent er in ieder geval al heel vroeg aan beginnen denken... Praat er is over met je mama alleen zo komt er minder druk op haar schouders dan als jij en je papa met haar praten...Ik denk dat je mama ook gewoon bang is dat je later spijt gaat krijgen van je beslissing en dat ze dan de schuld op haar neemt, want zij heef tdat papier ook ondertekent, als je snapt wat ik bedoel? Ik wil geen partij trekken voor je mama ofzo maar ik ben zelf ook een meisje van 12 en zou deze angsten ook hebben als ik later een kindje heb die ook deze stap willen ondergaan. Ik zelf zou echt eerst een gesprek willen hebben met men kind om dan pas men handetekening op dat papier te zetten...
dus lang verhaal kort, praat is met je mama...

Veel succes en hopelijk lukt het!
Grtjss
Fruitige Danser

hey
ik weet niet hoe het voor je moet zijn
maar ik zou mezchien proberen op met je moeder te oraten en te zeggen hoe je voelt en wrm je een meisje wilt worden als je het te moeilijk vind om het meschien allemaal te zeggen kan je een brief schrijven
hopelijk heb je er wat aan
en ik hoop voor je dat je mama van gedacht veranderd

je moet doen waar jij je goed bij voelt het is wel moeilijker als er iemand tegen werkt.
zelf ben ik een meisje van 12 jaar, je praat beter eens met je ouders en psycholoog te samen misschien kunnnen jullie met 3 je moeder proberen overhalen.
nog veel succes
dikkekus edelen koning x