Hallo, ik weet helemaal hoe je je voelt, alleen zat ik vroeger in een andere situatie. Ik was vroeger ook depressief het gebeurde gewoon alles ging mis in mijn leven en ik gaf mezelf de schuld, ik werd altijd moe, uitgeput, at niet meer, sliep amper (dit ging een paar maanden door) ik kon mij moeilijk concentreren. Later werd het erger, ik snee mezelf, ik dronk me veel dronken, ik ging niet meer na school en heb al proberen zelfmoord te plegen maar kon het niet doen ik was bang. Mijn moeder wist dit, ik heb haar mijn littekens getoont en ik zag hoe teleurgesteld ze was, ik was kwaad en teleurgesteld op mezelf, mijn vader weet hier niets van hij zou mij belachelijk vinden. Ik ben al naar de dokter geweest en die vertelde me naar thearpie te gaan wat ik niet wou en dus ook niet deed. Na een jaar begon ik anders te leven, ik ging naar buiten, ik begon met mensen te praten, ik probeerde weer te leven zoals 'vroeger' ik kon niet meer zo leven ik was moe en kapot. Ik heb gewoon mezelf gedwongen om naar buiten te gaan en te genieten van de mooie dingen in het leven, 2 jaar later en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, ik hou van mezelf en geniet van mijn leven (zelfs in deze corona tijden) natuurlijk heb ik nog altijd 'wonden' van het verleden, ik heb nog altijd woedeuitbarsting en bij kleine gebeurtenissen maak ik er nog altijd een groot drama van. Ik denk gewoon dat je je zelf moet dwingen anders te gaan denken ookal is het nog zo moeilijk.
heyy
dit is zeker een depressie! het kan nu even heel slecht gaan, maar misschien wordt het in de toekomst beter! hou je vast aan die gedachte, en raap jezelf op. je wordt alleen maar verdrietiger van altijd thuis te blijven en slecht te denken. het is misschien moeilijk, maar probeer toch om eens naar buiten te gaan, een job te zoeken... werk ook zeker aan je zelfbeeld! het is zo stom dat je vader jou zo naar beneden geholpen heeft! raporteer hem eventueel aan de politie, als je ooit die noodzaak zou voelen. misschien helpt het ook om te denken dat, hoe eerder jij een job krijgt, geld verdient en een hoger zelfbeeld krijgt, hoe sneller je jouw familie (als je dat wilt) weg kan krijgen bij je vader. dus! raap jezelf op! hoe moeilijk het ook is!
om gelukkig te worden!
sterkte!
xxx
Hey hey,
Met alles wat je opsomt zou het best wel eens kunnen zijn dat je wel degelijk depressief bent, ook met dat heftige verleden enzo. Ik ben natuurlijk geen psycholoog ofzo, ik ga gewoon af op mijn gevoel nu. Als je dokter zegt van niet betekent dit niet meteen dat hij/zij gelijk heeft. Ik zou naar een psycholoog of psychiater gaan, dan kunnen zij een conclusie trekken en je helpen. Het beste dat je kunt doen is toch even naar een psycholoog gaan, zij weten meestal wel raad. Ik geloof niet dat je je aanstelt, want meestal geven zij die zich aanstellen dat niet toe en stellen zij zichzelf niet de vraag want zij weten dat ze zich aanstellen.
Dus mijn raad is: ga naar een psycholoog of psychiater en kijk of zij je kunnen verder helpen, wees eerlijk en geef aan als het niet meer gaat!
Succes en sterkte,
Unieke Wolvin
Heb je een account en wil je reageren met je schuilnaam?
Log in. Of registreer je.
Als je zonder account reageert, zal het wat langer duren omdat wij je reactie dan eerst nalezen.
hey
k denk niet dat je je aanstelt
het is niet zo fijn van je papa
ik geloof je
mischien moet je inderdaat werk zoeken en had de arts gelijk of gewoon als afleiding
diikke kus paarse babbelaar?