een of andere manier wel nog behandeld word als vroeger. Mijn ouders hebben haar nog niet afgeschreven, ze is nog nooit geslagen geweest, niet eens een woord over hoe ze is. Nu zit ik op Awel, een site waar kinderen zich besnijden en denken aan zelfmoord. En al dit gewoon omdat ik mijn ouders ben beginnen haten, en ik blijf ze ook haten. Mijn ouders praten over een internaat, maar in weet dat ze dat doen om mij te kwetsen zodat ik in het vervolg de vaatwasser ledig na dat ze me hebben geslaan. Maar eigenlijk zie ik een internaat wel zitten, het is zeker niet meer dat perfecte leven, maar het is ook niet meer dat fake perfecte leven waar ik de slechterik ben die eigelijk het meeste lijd. Ik ben hard en kill op mijn ouders, mij zij snappen niet wat ze allemaal verkeerd doen ook al zeg ik het in hun gezicht. Ik hoop nu gwn dat mijn vader een tand uitklopt ik in het ziekenhuis beland en ik een heel heel perfect pleeggezin mag leven. Mijn zus zal het volgende slachtofer zijn van mijn ouders hun opgekropte aggressie, jammergenoeg.
Ze vragen niet veel klusjes van mij, ik vind het gewoon heel moeilijk om te doen alsof alles normaal is als thuis een hel is. Mijn ouders kunnen heel snel van humeur veranderen. Dan komen ze blij thuis, en plots worden ze razend en beginnen ze te schreeuwen, een uur later zeg ik dan dat ik hun gedrag niet normaal vind en dat ze niet al het slechte nieuws op ons (vooral op mij) moet afreareren. Maar ze merken hun verkeerd gedrag niet, dus wordt het telkens maar erger en moeilijker om hun duidelijk te maken dat hun gedrag niet zo normaal is. Nu zitten we vast in een loop waar de een op de ander boos blijft en dan komen daar nog extra woede anvallen bij van beide kanten, en daar zit nu al een tijdje geweld van mijn vader bij, maar het is mijn moeder die mijn hele reputatie buitenshuis aan het verpesten is en me echt kwetst. En in heel die ruzie saga moet ik dan ook alsof doen dat alles normaal is en ik niet geslagen wordt. Over mijn zus, die zegt daar niet veel over, ze kiest wel altijd een kant wat mijn leven zwaarder word. Zij kan dan bijvoorbeerld mijn schoolwerk op de grond gooien zonder dat mijn ouders er iets van zeggen, omdat ze aan mijn ouders kant staat (dat deed ze na ze nieuwe schoenen had gekregen). Maar dan vandaag is ze met mij in tranen uitgebarsten omdat ik weer een pak slaag had gekregen, zij word dan ook een soort van gestraft (haar vader verwent haar niet meer). Internaat lijkt mij super maar momenteel is het moeilijk om afschijd te nemen van alle dingen die wel goed zijn zoals mijn school en vrienden om gwn een beter leven te hebben na de schooluren. Uiteindelijk helpt internaat enkel voor na de schooluren, ik moet ze nog steeds zien tijdens de weekends.
Heb je een account en wil je reageren met je schuilnaam?
Log in. Of registreer je.
Als je zonder account reageert, zal het wat langer duren omdat wij je reactie dan eerst nalezen.
Dat klinkt alsof de band niet goed meer is, ik weet niet hoe dit juist zit en of ze te veel vragen om te helpen in het huishouden. Maar in elk geval agressie mag nooit. En ofwel zal je moeten zien dat je hen tevreden stelt door hun klusjes uit te voeren zonder tegenpruttelen. En hopen dat ze dan rustiger worden, of wel naar het internaat gaan. En dan kan de relatie misschien wat beter worden omdat je minder bij elkaar zit. Je zal zelf moeten uitmaken wat je het beste lijkt, want zo is natuurlijk niet goed voor je. En kan je ook niet goed presteren op school met dit soort gedoe. Je kan ook eens aan je zus vragen wat zij denkt. Zij zit er dicht op, en is geen ouder van je misschien weet zij ook nog raad. Sterkte in deze sombere tijd.