wat bedoel je met gehecht?

Hoi Blinkende Onyx
Goed dat je op het forum komt. Ik denk dat ik jou zeker kan helpen.
-
Het is helemaal niet gek of abnormaal wat jij meemaakt. Wat jij ervaart, is dat je je veilig gehecht voelt bij je leerkracht en je zorgcoördinator. Ik kom hier zometeen op terug. Eerst een beetje uitleg :)
-

Als kind is het de bedoeling dat we ons veilig hechten aan onze zorgfiguren, meestal onze ouders (soms ook adoptie-ouders of familie). Ideaal gezien voelen we ons veilig bij onze zorgfiguren, is er vertrouwen, zorgen zij voor ons en ondersteunen zij ons. Zowel fysiek (kleren, eten, noem maar op) als mentaal (aanwezig zijn, luisteren, troosten, ...). Op die manier kunnen kinderen uitgroeien tot stabiele, mentaal & fysiek gezonde volwassenen.
-
Helaas loopt dit niet altijd zo. Er zijn ouders die hun kind/kinderen eigenlijk niet (kunnen) geven wat ze nodig hebben. Zij kunnen bijvoorbeeld geen luisterend oor bieden wanneer het kind het nodig heeft, of hebben niet voldoende geld om eten of kleren te kopen.
Dit komt door verschillende redenen: omdat ze dat gewoon zelf nooit geleerd hebben door hun ouders, of omdat ze zelf met enorm veel stress en zorgen zitten en dat er niet meer bij kan, omdat ze het helemaal niet beseffen hoe belangrijk dit is,...
Als dit gebeurt, dan kunnen kinderen zich niet veilig hechten. Dit heet ook wel een onveilige hechting.
-
Ik heb jouw verhaal een beetje gevolgd. Je vertelt steeds dat je niet bij je ouders terecht kunt. Ik ben geen expert, maar dit klinkt alsof je onveilig gehecht bent aan je ouders. Je hebt schrik en voelt je thuis niet ondersteund. Dit is voor de duidelijkheid allesbehalve jouw schuld. Jij kan hier niets aan doen. Dit komt door de omstandigheden waarin jij en jouw ouders zijn opgegroeid. Het is de taak van je ouders om voor jou te zorgen en voor een veilige hechting te zorgen. Helaas lukt dit dus niet altijd.
-
Iedereen heeft nood aan een veilige hechting om zich goed te voelen en goed te ontwikkelen. Het mooie aan hechting, is dat je je veilig kan gaan hechten aan andere steun- of zorgfiguren. In dit geval zijn jouw zorgcoördinator en jouw leerkracht twee zorgfiguren voor jou, waaraan je je veilig kan hechten. Zij luisteren naar jou als je met iets zit. Je kan hen vertrouwen. Zij hebben goede intenties en dat voel je. Ze willen het beste voor jou.Je voelt je veilig en ondersteund door hen. Zij hebben een heel bijzonder plaatsje in jouw hart.
Zou je het ook kunnen beschrijven alsof het soms een beetje aanvoelt alsof zij een soort van ouder zijn die je niet hebt gehad? Je omschrijft dat je de hele tijd bij hen wil zijn, dat is dat veilig gehechte stukje dat voelt dat zij goede mensen zijn voor jou.
-
De pijn die je voelt als je ziet dat ze iemand anders knuffelen, komt inderdaad omdat jij hier zelf zo naar verlangt. Het is inderdaad een soort van jaloezie. Dit is helemaal niet slecht bedoelt. Het is een trigger voor jou, omdat je dit zelf zo hard mist en nodig hebt en dan ziet dat iemand anders het krijgt, en jij niet.
-
Het is heel logisch dat je vrienden dit niet begrijpen en over andere dingen beginnen te vertellen. Het is quasi onmogelijk om dit te begrijpen als je het zelf niet meemaakt op de leeftijd die jullie nu zijn. En dit hoeft ook niet. Het is trouwens een goed teken voor hen, want het wil zeggen dat je vrienden zich wel beter gehecht voelen bij hun ouders. Je kan dus eigenlijk niet verwachten dat ze jou gaan begrijpen. Gelukkig is dit niet noodzakelijk om vrienden te blijven. Je kan perfect vrienden blijven met hen. Het is voor jou denk ik belangrijk dat minstens 1 iemand jou begrijpt. En dat je een beetje duidelijkheid krijgt over hoe dit zo allemaal komt. En ik begrijp jou en ben hier om jou die duidelijkheid te geven :)
-
Over de knuffel: nu je gezien hebt dat iemand anders een knuffel kreeg, weet je dat dit mag. En dat is ook zo, het mag. Je zit ook wel in een bijzondere situatie, hé. Ik moedig je aan om hier de volgende keer toch iets over te zeggen. Of het eventueel op een papiertje te schrijven. Je kan jouw forumbericht afdrukken en afgeven. Want daar staat eigenlijk alles in wat je wilde zeggen. En zo hoef je niet bang te zijn dat je het niet gaat durven vragen.
-
Dikke knuffel!
Anoniem

Hey Blinkende Onyx

Ikke hier. :) ?

Wat ben ik blij dat je naar hier komt om het te vertellen.
Ik begrijp heel goed dat het raar lijkt te klinken, maar je beschrijft exact mijn gedachten en gevoelens. Ik raak ook gehecht aan hen. En ik wil ook zo graag met hen praten en een knuffel van hen krijgen.
Het lijkt mij ook normaal dat we gehecht raken aan hen ze doen heel veel voor ons, ze vullen leegtes van anderen, ze vullen ónze leegtes.
Ik vind het jammer dat je nog altijd geen knuffel hebt durven vragen, die zou jou zo'n goed doen. Het is wel goed dat je met je zorgcoördinator ging praten.
Ik weet dat je een vreemd gevoel krijgt als je ze met een andere leerling ziet knuffelen enzo. Maar het eerste wat ik dacht toen ik het las, was hetgene dat je daarna schreef! Je kan het dus echt vragen, ze staat er voor open, ze houdt van je, echt waar!! Dus: ga ervoor, je kunt het! Wat dat gevoel is dat op jaloezie lijkt, wat het volgens mij niet helemaal is, weet ik niet goed. Maar ik ken het maar al te goed. Ik denk dat we gewoon iemand willen/nood hebben aan waarover wij het belangrijkste zijn, ik heb altans toch het gevoel dat ik voor niemand zo belangrijk ben.

Ik hoop dat je morgen nog eens goed je hart kan luchten bij je leraar Vraag gewoon een knuffel, de kan dat hij 'nee' zegt is klein. Een nee heb je, een ja kan je krijgen. :) Alsjeblieft doe het. Ik denk aan je en duim. ?
Ik snap dat je veel ben hen wil zijn, je bent uiteindelijk ook veel bij je ouders. Zij zijn zo wat de enige mensen waar ik echt graag bij ben en me goed bij voel en verrtouwd. Dat is een moeilijk gevoel waar we mee zullen moeten leren omgaan.
Ik vind het wel jammer om te lezen dat je door de week je leraar niets stuurde. Juist als je je irritant enzo voelt moet je hem iets sturen. Dat is het moment om er eens alles uit te gooien. Door hem iets te sturen krijg je ook inzicht waarom je je misschien zo voelt en dat kan jou helpen om er iets aan te doen, met zijn hulp.

Ik snap ook enorm dat je het gevoel hebt dat je hen irriteert, dat heb ik ook bijna altijd. Ik zeg altijd dat ik hun tijd verspil en hun lastigval. Elke keer zeggen ze dat dat niet waar is en dat ze dat niet willen horen. Dat ze me graag helpen en anders zelf zullen vragen om te praten en hoe het gaat. Mijn vriedin en ik voelen ons ook vaak een last voor anderen, maar dat is niet waar! Dat is een gevoel, dat we moeten proberen te onderdrukken. Probeer hen te geloven als ze zeggen dat je ze niet irriteert.

Je zet vriedinnen tussen aanhalingstekens, waarom? Ze begrijpen niet wat je zegt. Ik ben altijd bang dat ze denken dat ik hen niet vretrouw, omdat ik met een leraar praat en niet echt met hen ovre mijn gevoelens en gedachten. Maar ze begrijpen niet helemaal waarom dat dit voor mij beter voelt. Maar ze proberen en hebben er heel veel respect voor. Ik heb ook het gevoel dat daar bij mijn beste vriendin gewoon niet veel ruimte voor is. Ik denk dat we moeten beseffen dat onze vriendinnen vaak niet goed weten hoe ze moeten reageren op onze ingewikkelde gevoelens en gedachten, dat is eigenlijk heel normaal, wij weten het toch ook niet echt? Het is wel niet fijn dat je het gevoel hebt dat je niet bij hen terecht kan. Ik zou wel zeker nog eens proberen er met hen over te praten, geef het nog wat tijd, of je kan het misschien opschrijven?

Je hoeft je zeker niet te schamen over je gevoelens, dat is echt nergens voor nodig, maar ik begrijp het zeker wel. Onze gevoelens en gedachten zijn complex en we hebben hulp nodig, dat is oké. We komen er wel uit, alleen is het nu nog heel moeilijk.

Ik wilde het ook nog even hebben over je reactie bij je vorige berichtje. Je zei dat de gesprekken op school altijd te laat kwamen, dat raakte me wel. En het bleef in mijn hoofd dat ik daarop wilde reageren. Dus: ik weet dat die gesprekken vaak precies te laat komen. Ik wacht altijd tot ik het niet meer uithoud en een heel verdrietig berichtje stuur dat het niet meer gaat, maar dat is wel het enige moment waarop ik echt helemaal durf zeggen wat ik denk en voel, dan lijk ik alles er plots uit te moeten gooien. Dat lucht op. Dus als het niet gaat stuur hen ene berichtje dat lucht op dat moment op, dan kan je misschien 'uitkijken' naar het volgende gesprekje. Als je weet hoeveel tijd je hebt tussen twee gesprekjes zonder er helemaal onderdoor te gaan, kan je misschien op voorhand een gesprekje plannen? Voor het te laat is? Blijf vooral met hen praten, dat is heel belangrijk!!

Sorry voor het lange berichtje. Maar je bent een topper! En ik wil je zo graag proberen te helpen, je laten weten dat je er niet alleen voor staat en dat je niet de enige bent met deze moeilijkheden. Als er nog iets is, dan horen we het wel.?

Ik wens je morgen heel veel succes en daarna!
Ik denk aan je!?
Dikke knuffel,
Hongaarse Lelie

Hey,
Heel erg bedankt :) Die berichtjes laten me echt beter voelen!!
Ik zette m'n vriendinnen tussen aanhalingstekens omdat er moeilijkheden zijn met hen de laatste tijd. Ik kan ze op dit moment niet echt m'n vriendinnen noemen. Het is zo dat ze me precies negeren of zo en dingen doen die me pijn doen. Dat doen ze misschien niet met opzet, maar het klikt even niet goed. Dus niet enkel door dit haha.
En nog eens dankjewel! Ik zal zeker proberen om het morgen te vragen aan die leerkracht :)
Ook een dikke knuffel terug van mij ?

Dit bericht is zo herkenbaar, ik zit namelijk exact met hetzelfde. Weet dus dat je er niet alleen voor staat en dat ze echt graag met je te doen hebben. Ik wens je veel succes! Veel liefs - Witte Majoor ?