Bij mijn eerste examens in januari was ik er maar op 1 van de 4 vakken door en voor de rest van de vakken zeer zware buizen (dan spreek ik van een 2/20 enz.). De oorzaak daarvan was simpelweg dat ik heel het semester niets had gedaan, niet naar de les geweest (omdat ik zag hoe moeilijk die eerste lessen waren en daardoor me echt dom voelde dus wou ik het slechte gevoel dat ik ervan kreeg vermijden), ook de oefenexamens had ik express niet meegedaan omdat ik geen slechte punten onder ogen wou komen omdat ik helemaal niet geleerd had en tijdens de examentijd had ik ook amper mijn boeken geopend. Ik had toen tijdens die examens in januari ongelofelijke stress omdat ik zag hoeveel ik nog moest doen en ik dit nooit gedaan zou krijgen dus besloot ik gewoon niets te doen. Dus bij de start van het tweede semester ben ik dan speciaal van kot gegaan om terug thuis te wonen om dan verleidingen zoals feesten te minimaliseren en meer naar de les te kunnen gaan. Vanaf de eerste dag van het tweede semester ben ik dan gemotiveerd beginnen te studeren om alles bij te houden Tot de paasvakantie ging dat heel goed en ik zag de examens helemaal zitten, ik was ook al van plan om vanaf de paasvakantie alles beginnen te herhalen. Uiteindelijk ben ik in de paasvakantie juist afgezwakt in het tempo dat ik bezig was en heb ik vaak gewoon niet gestudeerd en veel plezier gemaakt. Niet omdat ik het studeren moe was maar vooral omdat ik ook een vriendje had gekregen en we veel dingen samen deden en hij ver weg woont dus als ik hem wou zien raakte ik al meteen anderhalve dag kwijt. Dus ineens eind mei begon ik terug te studeren maar toen begon ik letterlijk te flippen elke dag omdat ik maar een week blok had en ik in die week nooit maar dan ook nooit die ingewikkelde leerstof en oefeningen van alle vakken terug zou begrijpen en uberhaupt zelf maken. Dus elke dag was ik maar aan het denken van wat ik moest doen in de worst case scenario's als ik nu op geen enkel examen erdoor zou zijn, hoeveel herexamens ik zou meedoen, hoeveeel studiepunten ik nog zou moeten halen om uberhaupt toegelaten te worden tot volgend jaar. Ik stelde het studeren ook echt uit omdat ik de hele tijd maar aan dit aan het denken was om mezelf tot rust te brengen. Ik probeerde in mijn hoofd te drammen van ik studeer voor mezelf en niet voor mijn ouders. Ik had dagen dat ik in bed bleef liggen omdat ik letterlijk niet uit bed raakte door mijn spieren die pijn deden, vermoeidheid. Ik weet echt niet wat ik moet doen om dit tijdens de herexamens te vermijden en om te gaan met zoveel druk in mijn hoofd. Mijn ouders stellen ook wel hoge verwachtingen (ze zijn zelf mensen die nooit herexamens hebben moeten doen) ze zeiden aangezien je zoveel hebt gestudeerd dit semester verwachten we dat je op minstens 4 van de 5 vakken erdoor bent. Ik zou me echt schamen als het nu blijkt dat ik er weer maar op 1 vak door ben als ik toch zoveel heb gestudeerd (misschien niet altijd even efficient). Ik ben bang voor hun reactie en de consequenties en lelijke woorden dat ze gaan zeggen. Ik weet dat ik me moet focussen op de examens nu maar ik blijf maar denken aan de gevolgen en een catastrofaal einde. Door die stress die ik steeds voel kan ik amper eten want ik ben ook al afgevallen en krijg ik geen leerstof meer in mijn hoofd. Dus het enige wat ik kan doen is slapen om geen stress te voelen. Ik wil ook totaal niet van richting veranderen want ergens denk ik wel dat ik slim genoeg ben voor dit maar mijn aanpak en mindset gewoon totaal verkeerd is. Ik zou het mezelf later nooit vergeven dat ik van richting ben veranderd omdat ik mijn stress niet te baas kan.Desnoods doe ik een paar jaar langer over mijn studies..
Hey!
ik denk dat het erg belangrijk is dat je, je nu vooral focust op de examens die komen. Ik zit zelf in mijn eerste jaar aan de universiteit en ik weet wat het is om tegenslagen mee te maken. Ik denk dat het misschien wel goed is dat je bijvoorbeeld aandacht geeft aan 2 of 3 van je vakken en dat je ervoor zorgt dat deze goed zijn! Zeker ook naar de andere gaan om de vraagstelling te begrijpen. In het allerslechtste geval doe je gewoon je eerste jaar opnieuw aangezien je de richting erg graag doet. Misschien is het een goed idee om bijvoorbeeld samen met je vriendje te studeren :) het is misschien niet het allerleukste dat je samen kan doen maar zo motiveer je elkaar en kunnen jullie elkaar toch zien! Het eerste jaar hoger onderwijs is altijd een beetje aanpassen. Misschien (hopelijk voor jou) ben je het studenten leven tegen volgend jaar al iets beter gewoon. Besef gewoon goed dat als je nu je best doet, je een belangrijke start maakt voor je toekomst. Als je nog steeds te veel gaat feesten of afspreekt, moet je bijvoorbeeld een vaste dag nemen dat je weggaat en andere dagen de discipline hebben toch goed te werken dat je jezelf die ene dag kan belonen. Ik denk dat er heel veel studenten strugglen met het eerste jaar, manier van lesgeven, studeren, de vrijheid... je kan ook altijd beroep doen op een studiebegeleider of eventuele infosessies op je campus.
Ik wens je heel veel succes voor de komende examens en herexamens! Denk vooral het de allerminste zijn die 3maand vakantie hebben. Ik ben ook van de partij in augustus samen met al die andere studenten!!!
SUCCES X
Hallo,
Je mag een eerste keer aan de unversiteit zeker niet onderschatten. Je hebt het in het eerste semester wat slechter gedaan, dat kan gebeuren. Maar laat je hierdoor niet uit het veld slaan. Ik lees dat je het dit semester al veel beter hebt aangepakt en al voldoende op voorhand hebt gestudeerd en je vakken hebt bijgehouden. Dat scheelt al veel tijdens de Blok. Probeer een goed evenwicht te vinden tussen studeren en ontspanning. Dit zal nu heel belangrijk zijn. Ik zou je toch aanraden om eens met je ouders een gesprek aan te gaan. Mss vind je dat hun verwachtingen te hoog zijn voor jou? Probeer jouw emoties en gevoelens op tafel te leggen zonder beschuldigend over te komen ( niet dat je dit doet hé).
Als laatste zou ik je toch eens aanraden om naar de dokter te gaan. Als je soms je bed niet uitraakt vanwege spierspijn en vemoeidheid gecombineerd met gewichtsverlies kan er meer aan de hand zijn.
Ik hoop oprecht dat je de moed vind om een laatste spurt te zetten naar je examens en dan vol goeie moed aan je herexamens kan beginnen!
En weet dat herexamens geen schande zijn he!
Groetjes!
Ik besef echt wel dat ik een verkeerde mindset. Bij mij is het alles of niets. Ofwel weet ik dat ik grote slaagkans heb en doe ik alle moeite ofwel weet ik dat mijn slaagkans laag is en wil ik er helemaal geen moeite insteken omdat ik denk dat dat verloren energie is. Ik ga na deze examenperiode zeker is naar een psycholoog en studiebegeleiding om te zien of deze studie uberhaupt haalbaar is en dat ze me tips geven om efficienter te studeren en studieschema's op te stellen. Ik hoop dat dat al een stap is in de goeie richting. Voor nu ga ik me focussen op 3 van de 5 vakken en proberen alles te geven zodat ik me zelf niets kan verwijten.
Heb je een account en wil je reageren met je schuilnaam?
Log in. Of registreer je.
Als je zonder account reageert, zal het wat langer duren omdat wij je reactie dan eerst nalezen.
Hey,
Ik heb zo goed als hetzelfde meegemaakt toen ik begon aan de unief.
Wat ik ervan kan zeggen: niet blijven pushen om toch maar door te doen, gewoon omdat je een diploma wil en niemand wil teleurstellen en aan de unief wil zitten. Ik heb het tweede jaar nogmaals geprobeerd maar mijn eigenlijke probleem was niet opgelost, dus achteraf gezien heb ik toen een volledig jaar weggesmeten.
Los eerst dit probleem op, ga met iemand praten, volg een cursus tegen uitstelgedrag/stress... aan de unief, en ga pas verder als je sterker in je schoenen staat. Een jaar of zelfs twee later je studies verder zetten lijkt mij beter dan blijven aanmodderen en misschien nooit je diploma halen.