Mijn vriendin is al meer dan een jaar thuis wegens burn-out, depressie en bijgevolg ook andere problemen. Ik stuur haar regelmatig berichtjes, mailtjes, briefjes en kaartjes.
Ze antwoordt amper. Maar nu stuurde ze dat ze het te moeilijk heeft en dat ik haar beter met rust laat. Ik ben super verdrietig dat ze dat stuurde. Dat was het enige wat ik nog voor haar kon betekenen. Ze weet niet hoeveel pijn het me doet. Ik kan haar niet vertellen hoe slecht ik me voel doordat ik bijna geen contact met haar heb, ik mis haar super hard! Maar dat kan ik haar niet zeggen, want dan voelt zij zich nog depressiever.
De leraren en haar ouders zeggen altijd dat ze blij is als ze een kaartje ofzo krijgt, maar nu vraagt ze om met rust gelaten te worden...
Wat moet ik doen? Natuurlijk wil ik dat accepteren, maar dan duurt het waarschijnlijk weer tien maanden vooraleer ik haar weer hoor. Ik was ook enorm boos, toen ik het las. Ik ga onderuit van onder andere ongerustheid over haar en dan stuurt ze dit. Beteken ik dan zo weinig voor haar? Wij waren beste vriendinnen en ik heb haar echt nodig! Ik wil niet boos zijn op haar. Maar dan denk ik: "Als zij mij niet wil horen, dan wil ik nu gewoon het contact verbreken, want het maakt me echt wel kapot." Maar ik kan het niet loslaten...
Elke keer als ik een kaartje of berichtje stuur twijfel ik of ik dat moet doen of ze beter met rust laat. Ik denk dan aan iedereen die zei dat ik moet laten weten dat ik aan haar denk. Nu boort ze me de grond in door dat te zeggen. Ik wil haar niet kwijt, maar ik ben op. Mijn zelfvertrouwen verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik ben al zo onzeker en ik kan dit niet aan, ik ben zo verdrietig. Dit voelde alsof ze een punt zet achter onze vriendschap. Is dat zo? Of ben ik wel nog belangrijk voor haar? Ik had het gevoel dat ik enkel haar had, ik denk altijd aan haar, maar denkt zij soms aan mij? Ik wou dat ik ze helemaal begreep, dat ik wist hoe ze zich voelde. Maar wij zijn vriendinnen en we weten niets over elkaar. Ik lieg dat het oké is met mij en ze wil niet praten, zo kan het toch niet blijven duren? Ik wil haar echt niet kwijt!
Wat moet ik doen? Ze met rust laten? En hoelang dan? Toch niet tot zij iets stuurt?
Ik heb er (nog) niet op geantwoord, ik weet niet of en hoe ik zou moeten antwoorden.
Heeft er misschien ook iemand tips hoe ik minder aan haar kan denken, want het kost zoveel energie voor niets.
Sorry, voor het lange bericht.
Dank je wel om het te lezen!
Groetjes,
Hongaarse Lelie
Hey Hongaarse Lelie!
Wat rot voor je om in zo'n situatie te zitten, ik heb aan beide kanten gestaan: zowel als vriendin van een persoon die het moeilijk heeft , als degene die het moeilijk heeft. Ik kan je niet veel raad geven maar wil je geruststellen: vaak hebben mensen die het wat zwaar hebben nood aan rust en die vinden ze moeilijk in het dagelijkse leven, ze geraken geïsoleerd en denken dat het beter is zonder hen (in sommige gevallen denken mensen dit, andere gevallen niet) en gaan hun vrienden/familie wegduwen omdat ze denken 'ik ben hen niet waard'. Dat is die stem in hun hoofd dat dat zegt, diep vanbinnen willen ze niets anders dan jou in je leven hebben! Ik zou zoals Glazen Praline contact opnemen met de ouders en zeggen dat haar bericht je een beetje heeft doen nadenken en dat je ermee zit. Blijf in contact met haar (ouders) en laat haar weten dat je er voor haar bent, MAAR het is nu ook tijd dat je aan jezelf denkt! Ga eventueel in gesprek met leerlingbegeleiding op school, je ouders of vriend(inn)en over je situatie en hoe jij je voelt. Praten helpt echt. Als je je vriendin echt wilt helpen: geef haar de ruimte en tijd om zichzelf te zoeken en adviseer haar om echt te (beginnen) praten over haar gevoelens, met jou of met een professional. Het is absoluut niets persoonlijks dat ze je wegduwt, maar jij hebt nu me-time nodig en dat is volledig oke!
Hey
Ik snap hoe je jou nu voelt, maar ik snap ook de kant van je vriendin.
Het is inderdaad leuk om eens een berichtje/kaartje te krijgen, maar als dit bijna dagelijks is kan dit voor iemand in een burn-out echt als een last overkomen. Ondanks dat je dit niet zo bedoelt, maar iemand in een burn-out is echt fysiek en emotioneel moe. En dan bedoel ik niet de vermoeidheid die je hebt door eens een nachtje slechts 5u te slapen ofzo. De vermoeidheid die je ervaart als je in een burn-out zit is verpletterend.
Dat ze niet wil praten is eigenlijk ook helemaal oke. Wss is ze in behandeling bij psychologen en dokters waar ze al genoeg moet praten.
Wat ik jou aanraad is om haar gewoon even met rust te laten. Focus ondertussen wat op jezelf want het lijkt in jouw berichtje dat ook jij niet zo gelukkig bent. Werk aan jezelf en zie dan of ze contact opneemt met jou of niet.
Dank je wel!
Ik was zo over stuur.
Ik probeer het echt even los te laten en te ontspannen.
Jullie ook een prachtig 2023!
Groetjes,
Hongaarse Lelie
Heb je een account en wil je reageren met je schuilnaam?
Log in. Of registreer je.
Als je zonder account reageert, zal het wat langer duren omdat wij je reactie dan eerst nalezen.
Hey Hongaarse Lelie
Ik wil beginnen met te zeggen dat je berichtje mij wel geraakt heeft. Ik begrijp echt hoe jij je nu voelt.
Ik denk eigenlijk niet dat je vriendin dat helemaal meende. Als iemand niet goed in zijn vel zit is dat meestal niet de beste versie van zichzelf. Dus ik denk dat ze dat in een soort van opwelling heeft gestuurd maar dat niet meent.
Aangezien dit echt wel iets met jou doet kan je eventueel een berichtje naar haar ouders sturen om de situatie uit te leggen en eens te polsen hoe het met haar gaat. Als haar ouders dan bevestigen dat het een opwelling van haar was, ben je op die manier toch een beetje gerustgesteld.
Want wat jij deed was eigenlijk het enige en het beste wat je voor iemand in die situatie kan doen. Ik denk dat jij net als ik wel kan bevestigen dat een kaartje of berichtje of horen dat iemand aan je denkt toch het mooiste is wat je voor iemand kan doen. Ik word daar in ieder geval toch heel gelukkig van.
Wat jij nu best kan doen:
- In de eerste plaats aan jezelf denken! Jij gaat echt onderuit aan deze situatie en dat is niet de bedoeling. Ik denk dat het belangrijk is dat jij hierover iemand in vertrouwen neemt, want dit geeft jou heel veel stress en jij moet dit niet alleen dragen. Kan je hier met je ouders of iemand op school praten?
- Daarnaast zou ik de situatie met haar eventjes laten rusten. Focus op jezelf. Kan je je gedachten verzetten door met een andere vriend(in) af te spreken? Of iets leuks te doen met je gezin.
Hoe je minder aan haar kan denken? Doe andere leuke dingen die jij leuk vindt. En kom ook zeker elke dag buiten, maak een wandeling bijvoorbeeld.
Of je haar nog iets moet sturen? Als je iets van actie zou ondernemen zou ik het (zoals ik al eerder zei) via haar ouders doen. Maar ik zou haar toch 2 weken niets sturen.
Ik hoop dat ik je hier een beetje mee heb kunnen helpen. Ik wens je veel moed toe, ik stuur je veel knuffels en ik wens je bovenal een gelukkig nieuw jaar!
Lieve groetjes
Glazen Praline