Iemand verliezen door zelfmoord doet pijn. Je blijft achter met heel wat gevoelens en vragen. Je staat er gelukkig niet alleen voor.
Wat kan je voelen na een zelfdoding?
Een zelfdoding roept veel gevoelens op. Al die gevoelens zijn normaal.
- Je voelt je schuldig en denkt:
- dat je foute dingen hebt gezegd
- dat je niet genoeg hebt geholpen
- Je schaamt je en denkt:
- dat mensen een fout beeld van jou krijgen
- dat mensen een fout beeld van de overledene krijgen
- Je bent boos:
- op de overledene omdat die je niet in vertrouwen nam en je achterliet met je verdriet
- op de omgeving of de hulpverlening omdat die de zelfdoding niet kon voorkomen
- Je bent bang dat het nog eens gebeurt in je omgeving
Wat vraag je je af na een zelfdoding?
- “Waarom gebeurt dat bij mij?”
- Het is niet jouw schuld. Een zelfdoding in de omgeving kan iedereen overkomen. Het is oneerlijk dat het jou overkomt.
- "Waarom zag ik de zelfdoding niet aankomen?”
- Niemand kan zelfmoord voorspellen. Iemand die overleden is door zelfdoding, voelde zich niet goed in hun vel en zag geen uitweg meer. Toch tonen ze dat vaak niet, want ze willen niet dat hun omgeving zich zorgen maakt. Daarom zie je een zelfdoding vaak niet aankomen.
- Pas na de zelfdoding ziet de omgeving soms signalen, die ze voor de zelfdoding niet zagen.
- “Waarom heeft die dit gedaan?"
- Veel nabestaanden stellen zich de vraag: “Waarom doet iemand zoiets?”
- Wie een zelfmoordpoging doet, wil meestal niet dood. Zelfdoding lijkt voor hen de enige manier om problemen op te lossen. Mensen met zelfmoordgedachten ervaren hun problemen als ondraaglijk, denken dat niemand hen kan helpen en geloven dat ze zich altijd zo zullen voelen.
Waar kan ik terecht?
Je staat er niet alleen voor.
Praat erover met vrienden, familieleden of iemand anders die je vertrouwt.
Ook contact met mensen die hetzelfde meemaakten, kan je helpen om je verlies te verwerken:
- Je kan terecht bij gespreksgroepen en activiteiten voor nabestaanden na zelfdoding.
- Er is ook een online forum voor nabestaanden.
Ik ben een heel ander persoon geworden door de dood van mijn vader. Ik was 14 jaar toen het gebeurde, maar was op dat moment plots heel volwassen.
Na 6 jaar praat ik nog altijd veel over papa. Maar er komen nog weinig gehuil of kwade gevoelens aan te pas, ik voel dat ik het aan het verwerken ben.
Na 6 jaar praat ik nog altijd veel over papa. Maar er komen nog weinig gehuil of kwade gevoelens aan te pas, ik voel dat ik het aan het verwerken ben.
FOTO: Luis Galvez
Dit artikel vind je ook terug op WAT WAT.
Waar je heel veel andere info vindt op maat van jongeren.
Waar je heel veel andere info vindt op maat van jongeren.