Hallo iedereen!
Ik ben terug met een zelfgemaakt gedicht(geen AI ) wel geinspireerd door een vriendin. Het lijk misschien op een vorig gedicht maar het is heel anders .Zij maakt dit momenteel mee en ik heb daarover een gedicht geschreven . Laat gerust weten wat je ervan vind.
We waren vrienden , tot jij mij een gif toediende .
Niet veel later was je een hater. Eerst me testen en nu me pesten . Nu zijn er nog enkele resten van mij over. Mijn punten dat was waarop je het muntte .Waaraan had ik dit verdiend we waren eerst bevriend. Achter mijn rug heel vlug als een mug roddelde je over me . Je deed me breken en ik bleef om genade smeken . Het duurde weken , maanden , zelfs jaren. Kan je me het gewoon net besparen , je woede en genade. Je woede bewaren . Heb je iets dat dat kon verklaren. Anderen blijven me aanstaren , zelfs mijn dierbaren. Er was een aanslag op mijn glimlach. Wanneer komt het einde , en hoef ik niet meer achteruit te deinen .
Laat gerust wete,n wat je ervan vind of waar ik nog een gedicht kan over schrijven.
Groeten Ronde Gonzo
( PS : veel succes met de examens gewenst!)
Hoi Ronde Gonzo,
Echt mooi en rauw gedicht heb je geschreven. Het voelt heel oprecht en vol emotie, en dat maakt het heel krachtig. Je beschrijft heel mooi hoe vertrouwen kan veranderen in pijn, en dat gevoel van verwarring en verdriet komt goed over.
De lijn “Wanneer komt het einde, en hoef ik niet meer achteruit te deinzen” raakt me vooral. Het geeft dat diepste verlangen weer naar rust en afsluiting, en dat is heel herkenbaar.
Als je nog iets wil schrijven, zou je bijvoorbeeld kunnen gaan over die hoop dat er ooit weer vrede komt, of over de kracht om door te gaan ondanks alles. Of misschien iets over jezelf terugvinden in die pijn.
Blijf vooral je gevoelens opschrijven, dat maakt je gedichten echt bijzonder. En nogmaals: heel veel succes met je examens!
Groetjes!