Hey Blozende Woody

Ik vind je gedichtje echt heel mooi en het raakt mij ook enorm omdat ik er mezelf wel weer in vind. Wel jammer dat je je zo voelt :( Ik hoop echt dat alles snel weer goed komt en dat je je beter zal voelen!! x

Ik zal eerlijk zijn, vooral jouw gedichtjes hadden mij geïnspireerd om ook te dichten. En het helpt mij enorm op dit moment!

En, niet opgeven hè! Ik begrijp hoe moeilijk het is, maar wij zijn er hier voor jou, en je kan hier altijd terecht op het forum! xx Ik ben hier redelijk vaak online en probeer soms wel eens te antwoorden op berichten. Je bent heel sterk en je kan dit, ik geloof in je!

Vele knuffels xx
Blinkende Onyx

Hey Blozende Woody
Je gedichtje raakt me zo diep. Je gedichten worden, volges mij, enorm gewaardeerd.
Wat je schrijft is zo mooi. Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Het is echt heel eng om het zo te zien komen. Ik vind het heel erg voor jou.
Het helpt echt heel hard om erover te praten. Op school, een hobby, thuis, bij je familie ... ? Het kan zo'n deugd doen. En als dit een te grote stap is, dan misschien online, anoniem via een hulplijn?
Blijf zeker schrijven, dat kan je al heel goed helpen, om je gedachten te ordenen en te begrijpen.
Ik hoop dat je in een niet te diep dal uitkomt en dat je zijwegje dat je inslaat niet te lang is. Je bent zo dapper, je kan dit. Ik weet dat het nu heel moeilijk is, maar ooit ga je weer blij kunnen zijn. Je verdient het om gelukkig te zijn, echt waar!
Blijf alsjeblieft hier je gedichtjes delen! ??
Dikke knuffel,
Hongaarse Lelie

Hey Blozende Woody

Je gedichtjes worden zeker geappreciëerd of toch door mij. Het is wel jammer dat het de laatste weken niet zo goed met je gaat. Opkroppen is eigenlijk niet echt een goede manier om met (jouw) gevoelens om te gaan.

Ondanks dit alles blijf je toch door gaan, je helpt ook anderen op het forum en je reacties zijn altijd zo opbouwend. Dus lieve meid, jij kan dit! Ik weet dat het misschien niet altijd even simpel is en dat je soms misschien wel wil opgeven, maar na regen komt ooit zonnenschijn.
Ondanks dat ik je niet ken geef ik ergens wel om je. Als je nog iets kwijt wil ook over die donkere gedachten dat is oké. Wij zijn er voor je. Sommigen weten ook hoe het is, maar zoals je zelf al eens zei samen kunnen we dit, dus jij ook.
Je probeert het steeds weg te stoppen, maar het is als een strandbal die je keer op keer onderwater duwt. Die komt altijd weer terug, soms zelf krachtiger. Dus probeer de strandbal niet keer op keer onderwater te duwen, laat hem vrij. Gooi hem even naar iemand anders, wat je zou kunnen zien als praten. En wanneer je deze dan weer ontvangt, komt hij misschien vanuit een betere richting en kun je er beter meeomgaan. Dit kost echter tijd, niet iedereen is even handig met een strandbal ... maar het is mogelijk. Als je maar vaak genoeg probeert zal het steeds beter lukken

Probeer ergens toch iemand in vertrouwen te nemen, al was het maar om toch een beetje te kunnen ventileren. In een vorige reactie had je ergens laten weten dat je iemand wel wist, maar niet goed durfde.
Misschien kun je hem één van je gedichten laten lezen en hiermee je gevoelens te proberen te beschrijven. Je kunt ook altijd op voorrand zeggen dat je ergens over wil praten. Misschien verlaagt dat de drempel toch al een beetje.

Misschien kun je beetje bij beetje je pijn weer vrij laten. Het is oké om zwak te zijn, maar het hoeft je niet te overspoelen. Laat de pijn los.
Doe alsof je piano speelt. Zonder de zwarte toetsen is de melodie maar half zo mooi. Hou de zwarte toetsen ook niet als laatst, want dan moet je er in je eentje door.
Het vraagt veel oefening, maar ooit krijg je de techniek in handen. Net zoals een nieuw stuk leren spelen, het vraagt tijd maar het resultaat mag er wezen.
En onthoud dit: 'jij kan dit'. Jij bent sterk, ondanks dat je het nu misschien niet voelt.

Groetjes
G.G.

echt een prachtig gedicht. het heeft me eig echt emotioneel gemaakt. ik voel me ook al enkele maanden zoals dit, verschrikkelijk. ik hoop dat het goed met je gaat, dit gevoel is zeker niet leuk. nog eens, zo een prachitg en ontroerend gedicht..
groetjes

@Blinkende Onyx,
Bedankt voor je lieve reactie, dat doet me echt deugd.❤ Ik vind het fijn om te horen dat het deels door mij komt dat je bent gaan dichten. Dat geeft me het gevoel dat ik iets voor je heb kunnen betekenen. Echt heel erg bedankt voor je lieve en steunende woorden.❤ Echt ik apprecieër je enorm. Omdat jij gelooft in mij, zal ik ook proberen geloven in mezelf. Dankje.

@Hongaarse Lelie,
Ook jij bedankt voor je mooie woorden aan mij. Ik waardeer jou echt zo hard. Je hebt het zelf moeilijk en toch ben je een grote steun voor anderen die het ook zwaar hebben. Dat is echt zo mooi van je. Ik ben blij dat je net als vroeger zo een mooie en steunende reactie hebt geplaatst. Dat doet me gewoonweg deugd. Ik krijg hier op het forum vaak de tip er echt over te praten, maar ik kan het gewoon niet? Enerzijds omdat ik het niet durf en anderzijds omdat er echt gewoon haast niemand is... (op school voel ik me niet goed, vrienden ben ik (bijna) allemaal kwijt, familie, dat kan ik gewoon echg niet,...) En toch verlang ik zo hard naar iemand die eens, al is het maar 1 keer, naar me luisterd en er voor me is... Maar jouw reactie en die van de anderen helpen me dat gevoel al een heel klein beetje te ervaren. Dankjewel daarvoor.❤

@Anoniem G.G.
Ik moest huilen door je reactie?? Dankjewel. Het voelt fijn om te horen dat je mij hier kent (onder mijn schuilnaam wellicht) en dat je weet wat ik al allemaal heb gepost. Dat geeft me het gevoel dat ik er mag zijn en dat ik toch een beetje belangrijk ben. Over die strandbal: dat is prachtig verwoord en het is gewoon ook de waarheid. En ik weet dat ik jullie advies zou moeten opvolgen, maar ik vind het zo moeilijk...Die ene persoon die ik in gedachte had... Ik weet het niet zo goed... Maar waarom ik ben beginnen huilen: piano... Ik had toch nog niks geplaatst op het forum over ik en piano? En anders mss slechts kort verwoord, maar hoe kun je het raden? Dit is zo een toeval dat het geen toeval kan zijn: piano is mijn alles. Ik speel al 9 jaar piano, al altijd graag gedaan, sinds dit jaar nog meer, met hart en ziel. Mijn uitlaatklep, mijn grote liefde, misschien zelfs mijn toekomst (ik was eigenlijk van plan hier een bericht/gedicht over te schrijven, ik heb een bericht getypt maar het weer gewist...) Ik struggle er wel wat mee de laatste tijd omdat ik het TE graag doe? (als je wil plaats ik hier toch nog een bericht over) . Maar alsnog, het feit dat je piano benoemde, deed me huilen. De manier waarop je het verwoordt... En ohja: die persoon die ik in gedachten had om iets tegen te zeggen over hoe ik me voel, is 1 van mijn leerkrachten van mijn hobby piano. Anoniem, dankje voor je bericht en je steunende woorden. En het aankaarten van piano (speel je ook piano misschien?), dat raakt bij mij een zeer emotionele, maar mooie snaar❤

Knuffels, Blozende Woody xx

Zo mooi Blozende Woody <3
Ik kan niet mooier of beter reageren dan de anderen al hebben gedaan.
En ik ga daar dus helemaal mee akkoord.
Nu ben ik super benieuwd naar je gedichtje over Piano, je mag dit altijd plaatsen als je dat wil. Wat een goed idee om er iets van tegen je pianoleerkracht te zeggen als dat goed voelt. Ik snap dat erover praten een moeilijke stap is. Weet dat je je gevoelens ook via een gedicht mag blijven uiten. Zoals je ziet worden ze zeker gewaardeerd :) Veel liefs!

Hey Blozende Woody

Advies geven is altijd makkelijker dan om het zelf toe te passen en dat is oké. In kleine stapjes zal het je wel lukken. In het leven draait in zeker mate om de eigen ontwikkeling.

Het gaat niet om jezelf aan anderen te bewijzen, maar vooral eigenlijk aan jezelf. Wat een ander nu van je vindt dat maakt niet uit zoveel uit, zolang jij maar blij met jezelf kunt zijn. En zoals al gezegd dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Als je piano speelt draait het er toch ook niet om wat anderen horen? Het draait toch vooral om hoe jij je voelt en wat jij doet op dat moment. Het andere is dan eventjes niet zo belangrijk meer. Op dat moment besef je wat er ook toe doet, namelijk jij. Jij, die wonderlijke persoonlijkheid die andere aanmoedigd om toch nog gedichten te schrijven. Jij, de persoon die toch blijft vechten om overeind te staan. Ja, jij kan dit. Ik geloof in jou en de anderen hier ook. We zijn er voor jou.

Zoals je al gezegd had toeval kan geen toeval zijn. Je hebt nooit iets in een forumbericht geplaatst, maar je hebt het wel ooit in een reactie gebruikt.
Ik kan je wel zeggen dat ik je sowieso niet in de fysieke wereld ken.
Ik speel zelf ook piano wat misschien niet echt meer als verassing komt.
Je mag zeker en vast een berichtje plaatsen over jou en de band met jouw piano. Ik zou er met alle plezier een reactie op achterlaten.

Te graag piano spelen is misschien nog wel een grotere afleiding tijdens het studeren dan je gsm ... Probeer er toch voor te zorgen dat de examens wel lukken, dan kan je het schooljaar toch nog mooi afronden.

Één van je leerkracht piano als vertrouwenspersoon in vertrouwen nemen, kan misschien wel helpen. Je zei dat je dat lastig vond, wat ergens ook wel begrijpelijk is. Misschien kun je een gedichtje schrijven? Je kunt het dan aan die leerkracht laten zien en er dan iets meer over vertellen als je dat kan.
Dit kan misschien de drempel toch een beetje verlagen.

Groetjes
G.G.

@Romantische Hyena,
Dankjewel, echt waar, dankjewel.❤ Misschien dat ik dan idd een gedichtje plaats over piano, dankzij jouw bemoedigende woorden. Je bent echt een steun voor mij, met je lieve woorden, nu ik het zo moeilijk heb. Dankje xx

@Anoniem G.G.
Je hebt gelijk, het gaat vaak niet om wat anderen van me denken maar hoe ik naar mezelr kijk. Alleen heb ik het daar erg lastig mee. Enerzijds omdat ik het heel moeilijk vind om van mezelf te houden. Ik zie mezelf niet graag, zowel innerlijk en uiterlijk en dus vind ik het vaak ook moeilijk om in mezelf te geloven. Anderzijds ook omdat ik het moeilijk vind om mij niet te focussen op wat anderen van me vinden. Ik heb een soort van faalangst, waaronder ook sociale faalangst, dus datis heel moeilijk voor me. Maar idd, bij piano gaat het voor mij wel om wat ik er van vind. Dat is omdat piano een heel speciaal plaatsje heeft in mijn hart.❤ En echt, dankjewel, jij doet me een beetje meer op een goede manier naar mezelf kijken. Je bent echt fantastisch. En idd, in de fysieke wereld ken je me inderdaad niet (tenzij ik mss veel te opvallend schrijf door teveel details?) maar om eerlijk te zijn: het zou me ontzettend fijn lijken moest ik jou in het echt ook kennen. Echt waar.❤ Zo fijn ook om te horen dat je ook piano speelt :) Is toch zo leuk hé... Ja, ik speel te graag piano (ik zal er mss nog over schrijven) en dat zorgt voor mindere concentratie tijdens het studeren, ik wil constant spelen, maar ik doe mijn best. Dankjewel Anoniem??

Knuffels,
Blozende Woody xx

Ben blij om dat te lezen! Je mag het zeker plaatsen! :) Je bent goed bezig!! xx

Moeilijk van jezelf kunnen houden... oh dat ken ik zo hard. Dat is ook echt niet gemakkelijk.
Ik wil hier graag over zeggen dat dit niet jouw schuld is. Bij mij bijvoorbeeld weet ik dat ik dat niet kan omdat ik dat nooit heb geleerd. Ja, wist je dat dat iets is dat je hebt aan te leren? Mijn ouders hebben van hun ouders nooit geleerd om van zichzelf te houden. Mijn mama heeft zichzelf trouwens heel lang echt gehaat. Ze zei de hele tijd dat ze super lelijk was enzo. En daarom vind ik het nu zelf ook super moeilijk om van mezelf te houden :( Dus ik ken jouw pijn, je bent niet alleen. Ook die faalangst en sociale faalangst herken ik zo mega hard. Op school je altijd alleen voelen, niet durven babbelen met mensen, kijken naar hoe de 'populaire meisjes' zo goed met iedereen overweg kunnen, zelfs met de leerkrachten, maar zelf niets durven te zeggen en het gevoel hebben dat je alleen bent en niet leuk genoeg om bevriend mee te zijn... Ik ken het echt allemaal

@Anoniem
Bedankt voor je lieve reactie.❤ Het spijt me om te horen dat je je soms ook zo voelt... Je bezorgt me een kleine glimlach door te zeggen dat je het een mooi & ontroerend gedichtje vindt. Dat helpt me echt. Dankjewel xx

@Romantische Hyena
Ik vind het zo erg te lezen dat je dit gevoel ook ervaart van niet van jezelf kunnen houden en de faalangst... Dat wens je niemand toe hé... Je laatste zinnen van je bericht zijn dan ook gewoon de realiteit voor mij... Maar ik ben je zo dankbaar dat je met mij deelt dat je je ook zo voelt, zo voel ik me al iets minder alleen.??

Dankjewel allemaal voor jullie lieve en steunende reacties, dat doet me echt heel oprecht deugd. Ik ben oprecht gelukkig met de vele reacties die ik al kreeg, echt waar❤

Ik ben jullie zo dankbaar
Altijd staan jullie voor me klaar
Jullie zorgen telkens dat ik weer oppep
Als ik het zo ontzettend zwaar heb

Jullie reacties zijn zo oprecht
Ik geraak er echt aan gehecht
Ze zorgen voor een lach tussen de tranen door
Wanneer ik eventjes weer helemaal ontspoor

Ik weet niet wat ik zonder jullie moet
Jullie beseffen niet wat dit met me doet
Dit geeft me moed om door te gaan
Met slechts af en toe een traan

Ik hoop dan ook dat jullie me blijven appreciëren
Als ik weer eventjes wil ventileren
Ik klap wel vaker eens volledig dicht
Maar dan schrijf ik voor jullie een gedicht

~Blozende Woody ?
(10-06-2023)

Hey Blozende Woody

Je zelf graag zien is niet altijd even makkelijk, maar zoals Romantische Hyena al zei je kan het leren.

Stel dat je weer piano speelt, je hebt juist een nieuw (en moeilijk) stuk gekregen.
Hoe begin je er dan aan?
Begin je dan direct heel het stuk door te spelen, je door al die lastig bochten wringen om het uiteindelijk op te geven en terug bij af zijn?
Of leer je het stuk bij stuk, beetje bij beetje?

Je bent onzeker en bang voor de meningen van anderen, maar is alles wel wat het lijkt? Je focust je, zonder dat je het wil of beseft, op jouw negatieve kanten en krijgt een vertekend beeld van jezelf.
En ondanks dat blijf je je er tegen verzetten, wat voor mij wijst op kracht. Je zoekt uitlaatkleppen, je wilt aan jezelf werken.
Je hebt zoveel moois in jou.
Die passie die jij voor piano hebt, heeft niet iedereen misschien nog verschillende muzikanten, maar zeker niet iedereen. Een passie hebben is iets wonderbaarlijk en krachtig en dat heb jij. De poëzie die je schrijft en toch probeert op jouw manier om toch je gevoelens er in te steken.

Als je je er goed bij voelt mag je zeker dat gedichtje plaatsen over piano.

Wat misschien kan helpen is om tijdens de examens toch op voorhand te bepalen wanneer je gaat studeren en als de beloning kun je dan hierna piano spelen.

Zelfliefde komt niet van de ene dag op de anderen, het heeft tijd nodig om te groeien.
Heb je trouwens al eens de betekenis van je schuilnaam op gezocht?
'Blozende' kan wijzen op de angst en de onzekerheid.
En 'Woody' verwijst naar een bos/ bomen. Deze kunnen staan voor jou kracht.
Want misschien ben je nu nog maar een twijgje, zo fragiel en onzeker, maar je kunt groeien naar een boom. Want die kracht die heb je in je.
Op het moment dat je piano speelt, worden er zaadjes geplant van hoop, geluk, kracht ... Deze zullen ooit uitgroeien zodat jouw bos, oftewel jij, zal openbloeien. De zaadjes zullen zich verspreiden door de luchtstromen zodat het bos steeds talrijker wordt.
En als er dan nog eens een storm komt, dan weet je steeds beter hoe je jouw bos weer kunt herstellen.

Groetjes
G.G.

Hey Blozende Woody,
Sorry dat ik zo laat reageer! Iets met examens, you know...
Wat een prachtig gedichtje! Het klinkt zo oprecht maar zo breekbaar tegelijkertijd..
Ik ben blij dat je nog eens een gedichtje post! Ik hoop dat het je goed heeft gedaan op alles eruit te schrijven. ?
Ik vind het ontzettend jammer dat jij je zo voelt. Want jij bent een prachtpersoon!
Weet dat je altijd nog gedichtjes en gewone berichtjes mag plaatsen op het forum! ❤
Jij kan dit, je bent supergoed. bezig ?
Heel veel liefs
Ronde Kolonel XX

Heyy Blozende Woody!!

Het kost me maar even, dus wilde ik je een complimentje geven <3
Je schrijfstijl is echt uniek, klinkt in mijn oren als muziek!

Geef niet op, hou stand
En wie weet waar die pijn over een tijdje beland

Je bent niet alleen, we zijn er voor je
Lucht je hart. Ja, we horen je

Dit was mijn allereerste gedicht, ik vond het heel erg fijn
Hopelijk komt het goed met je, weg met alle pijn!

Heel veel liefs,
Je anonieme dichter
Mogelijk voel je je nu al wat stukken lichter!

Groetjes H. !! <3

@Ronde Kolonel,
Is geen probleem, examens zijn belangrijk, dus probeer je er, ondanks het verdriet dat je de laatste tijd voelt, goed op te concentreren! Veel succes met de examens die nog komen, ik geloof in jou!?? Bedankt om nog zo een lieve reactie te plaatsen, je bent echt zo lief!❤ Ik voelde me idd wat beter nadat ik het even van me af kon schrijven, en nog beter na al jullie steunende reacties (waardoor ik nog meer zin kreeg om alles wat ik voel te uiten in dichten, vandaar dat ik zelf nog eens reageerde met een gedichtje). Hopelijk met jou ook alles goed, je bent ook echt heel dapper, weet je dat? En oh, hoe is het met jouw pony? xx

@Anoniem H.
Ik voel me oprecht een pak lichter na het lezen van jouw lief, opvrolijkend gedichtje?? Het is echt wel een goed gedicht om jouw eerste te zijn. Misschien volgen er nog meer? En gedichten moeten niet altijd treurig zijn hé, je mag ook perfect een vrolijk gedichtje schrijven. Misschien iets voor jou, als je het fijn vindt om te doen? Bedankt voor je lieve reactie❤

Blozende Woody

Wat leuk dat je ons bedankt in een gedichtje! :) En ik vind het ook echt super fijn om te lezen hoe ondersteunend iedereen reageert :) Je inspireert zelfs anderen om ook gedichtjes te schrijven! Je ziet maar wanneer dat het je lukt om dat ene gedichtje over Piano te plaatsen. Veel liefs
xx

Hey
Ik hoop dat je mijn naam er ook bij zet
Schrijf je zelf gedichtjes? Echt heel mooi!! Ik krijg traantjes
Groetjes van mij

@Hongaarse Hond
Bij deze: nog een persoonlijk bedankje aan jou, lieve meid!??
Ja, ik schrijf zelf deze gedichtjes, om alles van me af te schrijven omdat ik het echt moeilijk heb de laatste tijd, en het dichten helpt wel een beetje. Dankjewel❤

Blozende Woody xx